Ik ben een cliché

Als mensen het horen beginnen ze vaak ook hard te lachen. De opmerking: “hoe kan het ook anders?” hoor ik ook vaak genoeg. Waarom dan zul je je afvragen? Ik ben een cliché omdat ik een relatie heb met een piloot. Dit fenomeen komt inderdaad veel voor in de luchtvaart. Maar is het niet zo dat op iedere werkplek mensen verliefd worden op elkaar? Je brengt er tenslotte het grootste deel van de tijd door.

Het valt me wel op dat mensen wel een heel romantisch beeld hebben van relaties die tijdens het vliegen ontstaan. Dan heb ik het met name over het beeld van gezellig samen op stop op een tropisch eiland. Of tijdens lange nachtvluchten waar je hele gesprekken met elkaar hebt in de cockpit terwijl je onder je de mooi verlichte steden voorbij ziet glijden. Ik zal niet ontkennen dat dit allemaal gebeurt, maar is geen één werkplek een broedplek van (ontluikende) romances?

Alleen hebben mijn piloot en ik beroepsmatig nog nooit een meter samen gevlogen. We hebben elkaar heel modern via internet leren kennen. Natuurlijk kwamen we er al vrij snel achter dat we een gemeenschappelijke liefde voor de luchtvaart hebben. Iets waar we tijdens onze eerste date ook uitgebreid ook uitgebreid over hebben gepraat. Niet alleen tijdens onze eerste date, maar nog steeds kunnen we heerlijk over luchtvaart gerelateerde dingen praten. Hele discussies hebben we over het vliegen en procedures. Hij vanuit zijn oogpunt als piloot en ik vanuit het oogpunt van de cabine. Dankzij deze discussies hebben we allebei meer inzicht in de gang van zaken in onze delen van het vliegtuig. Dat neemt niet weg dat ik thuis weiger koffie voor hem te zetten. Dat wordt tijdens zijn werk al voor hem gedaan door de stewardessen, nu mag hij het mooi zelf doen.

Onderdeel van zijn van een cliché vind ik alleen maar ontzettend leuk! De reacties van mensen als ze horen dat we nog nooit samen hebben gevlogen zijn zo leuk. Ook heb ik nu een partner die snapt dat ik soms gewoon even helemaal niks wil doen tijdens mijn vrije dag. Soms heb je daar behoefte aan omdat het vliegen zo veeleisend is. Hij kookt ook altijd heel lief het avondeten als ik daar geen puf voor heb. Als ik ’s nachts thuis kom word hij speciaal even wakker om mijn verhalen over wat ik nu weer heb meegemaakt aan te horen. Ook legt hij als het koud is een warme kruik bij het voeteneinde voor me neer. Niks is vervelender dan doodmoe thuiskomen en  niet kunnen slapen omdat je het koud hebt. Nou ben ik al een koukleum maar dat uniform maakt het er niet beter op.

Nou zitten er ook wel nadelen aan het hebben van een relatie met een piloot. Iets wat we voor lief nemen en ook begrijpen omdat we elkaars wereld helemaal snappen. Verjaardagen en andere feestdagen moeten we soms missen of we moeten er alleen naartoe. Het plannen van uitjes is ook niet altijd even makkelijk. Dit alles wordt alleen nog maar moeilijker als je allebei in een ander land werkt. Mijn vriend werkt voor een Engelse maatschappij en zit daarvoor in Engeland. Het kan daardoor gebeuren dat we elkaar in twee weken maar anderhalve dag zien omdat hij dan naar huis kan komen. Dan moeten we het geluk hebben dat ik ook nog vrij ben.

Dat alles mag de pret niet drukken, want als we elkaar kunnen zien en dingen ondernemen genieten we er des te meer van!

Hoe het allemaal begon

Hoiii,

Misschien wel handig om te beginnen bij het begin. Want dat wij bij easyJet gaan beginnen is natuurlijk erg leuk maar hoe zijn daar binnen gekomen. Hier het verhaal van Mieke:

Via via had ik gehoord dat er een vacature bij easyJet was en nadat ik het van drie mensen had gehoord (inclusief Larissa) besloot ik een kijkje te nemen op hun website. Er waren twee vacatures eentje voor cabin crew en eentje voor cabin manager.

Cabin manager en cabin crew doen grotendeels hetzelfde werk maar de cabin manager geeft leiding aan de cabin crew en zorgt ervoor dat alles volgens de regeltjes verloopt.

Om te mogen vliegen als cabin manager waren er wat extra eisen ten opzichte van cabin crew, je moest onder andere vliegervaring hebben. Ik besloot daarop te reageren en het sollicitatie proces vond ik nog best pittig, je moest behoorlijk wat vragen invullen en die waren niet allemaal even makkelijk. Al zeer snel kreeg ik een uitnodiging voor het bijwonen van een selectie dag (assessment centre), die 14 dagen later zou plaats vinden.

Op die spannende woensdag in augustus was ik best een beetje zenuwachtig. Het weekend ervoor had ik met een lief bevriend echtpaar mijn gesprek alvast geoefend. Op de dag zelf waren we ongeveer met 25 mensen, het was een gemengde gezellige groep. De dag zag er als volgt uit:

• Introductie het hele recruitment team stelde zichzelf voor
• Presentatie over easyJet en over hoe de dag eruit zou gaan zien
• Spelletje om het ijs te breken gingen we een spelletje doen, we zaten in groepjes en kregen een stapeltje met statements (wanneer is easyJet opgericht etc.) en jaartallen. Het was de bedoeling om alles te matchen met elkaar. Erg leuk om te doen en het hielp zeker om het ijs te breken. 
• Groepsopdracht 1 in dezelfde groep moesten we in steekwoorden opschrijven wat de functie van cabin manager inhield. Dit moesten we opdelen in 4 categoriën: jezelf, easyJet, passagiers en collega's. Tijdens de groepsopdracht zaten er twee recruiters aan de tafel en die beoordeelden je. 
• Groepsopdracht 2 na een korte pauze gingen we weer verder en werden sommige mensen aan een andere tafel gezet. Nu kregen we 15 minuten de tijd om een case te bestuderen, een fictieve airline wilde groeien en hadden een aantal opties bedacht. Er stonden een aantal dingen bij waar je rekening mee moest houden en na de 15 minuten, kreeg je 10 minuten de tijd om de opties te bespreken in de groep. 
• Splitsing na opnieuw een korte pauze werden we opgesplitst, een groepje mensen werd meegenomen naar een andere ruimte. Wij hoorden toen van de recruiters dat wij door waren naar het personal interview. Yippie!
• Presentatie we gingen vervolgens naar een andere ruimte waar de kandidaten voor cabin crew ook waren en kregen een inhoudelijke presentatie over de arbeidsvoorwaarden. 
• Personal interview ik was als 1 van de eerste ingedeeld en vond het toch wel een tikkie spannend. Er werden eerst nog wat administratieve dingen gedaan, zoals het checken van je paspoort en de kopie daarvan etc. Het interview werd gehouden met twee recruiters en ze waren allebei erg aardig (en gezellig!) ze vroegen hoe ik het tot nu toe vond en of ik in de buurt woonde. De vragen waren competentie-based volgens de STAR-methode. Dus wat gebeurde er in een bepaalde situatie, wat was jouw taak, wat waren jouw acties en wat was het resultaat. Bijvoorbeeld met een boze passagier. 

Toen het interview erop zat mocht ik naar huis en zou ik binnen 7 tot 10 werkdagen de uitslag krijgen. Ik had er een goed gevoel over en na 9 lange werkdagen kreeg ik eindelijk het verlossende mailtje... ik was aangenomen! Vanaf dat moment word je bij easyJet in de holdpool geplaatst. Dat is een wachtlijst en wanneer er dan een plek beschikbaar is in een training word je via de telefoon op de hoogte gebracht. Dat telefoontje kreeg ik eind september al en hoe het verder ging vanaf dat moment vertel ik de volgende keer!

Tot snel!

Liefs Mieke 

Voorstelrondje

Heeey iedereen, 

Eerst onszelf maar even voorstellen, wij Larissa en Mieke of Mieke en Larissa (ligt er maar net aan) zijn sinds begin 2013 vriendinnen. In April 2013 was Mieke haar eerste vlucht en daar werd ze ingewerkt door Larissa, nu wij samen aan de slag gaan bij easyJet willen wij jullie graag meenemen op onze avonturen. Wij gaan proberen om minimaal 2 keer per week te bloggen, dit is natuurlijk afhankelijk van ons rooster.

Mieke is gebouwd in 1986 en na opgegroeid te zijn in Amsterdam heeft ze een uitstapje gemaakt naar een mini dorpje in de buurt van Schiphol. Sinds 2013 is ze werkzaam in de luchtvaart, wat een zomerbaantje had moeten zijn begint nu toch wel op een carriére te lijken. Altijd te porren voor een Starbucksje en/of iets van chocolade. In haar vrije tijd staat ze graag in de keuken, aait ze 1 van haar 3 katten (of soms alledrie tegelijk), maakt ze sieraden, gaat ze naar de kerk en is ze bezig met van alles en niets (vooral niets...)
Momenteel heeft ze geen piloot, brandweerman, beveiligingsbeamte oftewel een man in uniform in dienst en geniet ze van haar vrijgezellen status.

Larissa is 28 jaar en een echt Goois trutje compleet met pareloorbellen, en werkt sinds 2012 in de cabine. Ze is begonnen bij een kleine Neerlandsche maatschappij en slaat binnenkort haar vleugels uit naar easyJet. In het dagelijks leven laat zij zich door haar eigen piloot bedienen en voorzien van caramel macchiato’s, zijn de rollen eindelijk een keer omgedraaid ;-) Ook heeft zij een grote voorliefde voor nagellak van Essie en O.P.I en kookt en bakt ze graag. Als ze niet te druk bezig is met het maken van foto’s van haar twee katten.

Mocht je vragen hebben of meer willen weten over het leven als steward(ess) laat dan gezellig een berichtje achter! 

Veel leesplezier en we kijken er naar uit om hier een geweldig leuk en interactief blog van te maken!

Happy many landings! 

Larissa en Mieke